Over Leventje & Jos Loock
“Met Leventje breng ik ideeën en mensen bij elkaar die helpen naar een beter leven”
Wat leventje voor jou kan betekenen
Leventje is ontstaan vanuit mijn zoektocht naar het goede leven. In alles wat ik deel staat één vraag centraal:
“Hoe leven we een beter leven?”
Zoiets hoor je vast vaker langskomen. Maar wat Leventje uniek maakt is dat je hier geen magische oplossingen vindt.
Ik vertel je alleen wat werkt.
Ik laat de magische bullshit uit de zelfontwikkeling achterwege. Die is er al genoeg. Rijkelijk gedeeld door goeroes die gouden bergen beloven waar ze alleen zelf rijk van worden.
Met leventje bouwen we aan het platform waarin de ideeën en mensen samenkomen die het leven oprecht beter maken. Het platform dat mijn jongere ik zo hard nodig had. Of wat ik eerlijk gezegd nog steeds nodig heb.
Mijn naam is Jos Loock
Een ondernemer (al zeg ik liever avonturier), die gefascineerd is door het leven.
Dagelijks optimaliseer en automatiseer ik de bedrijfsprocessen van grote organisaties met mijn bedrijf Proces Bouwers.
In de rest van mijn tijd ben ik het liefste bezig met het ontdekken van wat het leven mooier maakt. En dat deel ik via mijn uit de hand gelopen hobby: Leventje.
Hoe dat zo is ontstaan? Dat lees je hieronder.
Mijn verhaal….
Ik deed precies wat van mij werd verwacht. Ik haalde mijn vwo en ging studeren. Maar eindigde in een verblijf erger dan een gevangenis. Tot ik het geheim van de 1% ontdekte.
Ik bewandelde precies het pad wat van mij werd verwacht.
Het pad wat mij zou begeleiden naar het succes.
“Als je het goed doet op school, dan mag je naar het vwo”
Dus ik ging naar het vwo.
“Als je jouw diploma haalt, dan ligt de wereld aan je voeten”
Dus haalde ik mijn diploma.
“Als je gaat studeren, dan kan je carrière maken”
Dus ging ik studeren.
Maar al die tijd had ik een avonturier in mij. Een ondernemer die wilde ontdekken. Iemand die alles van het leven wil weten.
Zo las ik op jonge leeftijd liever de Quest dan de Donald Duck. Ik bouwde op de basisschool mijn eerste website. Op de middelbare school begon ik mijn eerste bedrijfjes.
En mijn creatieve geest wilde creëren en delen. Dus begon ik al jong met schrijven.
Maar ‘het pad’ wat mij werd voorgeschoteld had andere plannen. Daar was geen ruimte voor avontuur of creativiteit.
“Jos, je wilt toch bij de 1% horen? Dan moet je wel het pad volgen”
Dus ik volgde het pad. En in mijn vrije tijd deed ik dingen waar mijn echte passie lag:
Het ontdekken van de wereld.
Tot ik op de middelbare school van het pad wilde afwijken. Ik wilde een eigen keuze maken.
Dat werd mij niet in dank afgenomen.
Het dreef mijn ouders en mij uit elkaar. Op jonge leeftijd ging ik tijdelijk uit huis.
Ik was van het pad. Maar dat leek niet de oplossing.
Ik was eenzaam en kon niet verder.
Dus ik stapte weer op het pad. Maakte mijn vwo af. En ging studeren.
Ik zocht het avontuur in andere dingen. Eerst in gamen, laten met uitgaan. Maar voldoening bracht dat niet.
Ik wilde het avontuur in de werkelijkheid. Niet van een scherm of uit een fles.
Maar waar ga je studeren als je dat zoekt?
Ik ging bewust niet naar de universiteit. Ik wilde meer praktijk. Ik wilde ondernemen.
Ik kwam op de hospitality business school. Nu werd het tijd om mijn potentie te benutten.
Maar het eerste jaar bracht nog niet waar ik op hoopte. Het was een herhaling van school, maar dan op een ander niveau.
Het tweede jaar moest het eindelijk gebeuren. Ik mocht de praktijk in. Ik ging een ‘management internship’ volgen in Australië.
Zoals je kan begrijpen zijn je verwachtingen dan hoog.
En ja, het veranderde mijn leven. Maar compleet anders dan verwacht. Ik moest een halfjaar verblijven in een situatie erger dan een gevangenis. In een oude militaire kazerne vol backpackers.
(dit zijn nog goede foto’s die ik op internet heb kunnen vinden. Je ziet hier niet de kakkerlakken, je ruikt niet de kots en ziet niet de smerigheid)
Hoe ik daar leefde?
De keuken was door alle kakkerlakken en viezigheid niet te gebruiken. Dus at ik alles direct uit blik en bakjes.
In de nachten kon ik niet slapen. Het geluid van seksende mensen was met oordopjes niet tegen te gaan.
En als ik naar het toilet ging ‘s nachts, stond ik soms met mijn blote voeten in de kots op het gemeenschappelijke toilet.
En mijn werk dan?
Dat was alles behalve management. Dagelijks moest ik uren achter elkaar glazen halen.
Of ik mocht voor de afwisseling nachtdiensten doen van 12 uur lang. Dan stond ik niet in de kots, maar mocht ik het opruimen.
En alle mensen die ik kende waren aan de andere kant van de wereld. Mensen die ik daar tegenkwam waren op doorreis. Dus ik voelde mij eenzamer dan ooit.
En toen gebeurde het.
Ik brak.
Ik had al die jaren ervoor precies gedaan wat van mij werd verwacht. Ik bewandelde het pad. Maar toch kwam ik daar terecht. In een gevangenis.
Ik liet meer tranen dan ik ooit had gedaan. En voelde mij slechter dan ik mij ooit had gevoeld.
Ik wilde niet meer. Ik wilde opgeven. Stoppen met alles.
Vanuit Nederland kwam begrip. Ik mocht terugkomen.
Maar tegen alle verwachtingen deed ik dat niet. Er was iets gebeurd. Een moment zoals in de matrix.
De avonturier in mij had een nieuwe wereld ontdekt. Een wereld die niet geloofde in ‘het pad’. Een wereld die liet zien hoe het anders kan.
En het allerbelangrijkste: deze wereld liet zien waar het probleem lag.
Bij mij.
Deze wereld liet zien dat alleen IK verantwoordelijk ben. Niemand anders.
Het is de wereld die wij niet meekrijgen op school. De wereld die laat zien wat er echt voor nodig is om goed te leven..
Dus ik maakte de keuze:
Ik blijf in Australië. Ik neem mijn volledige verantwoordelijkheid. Vanaf nu maak ik mijn eigen pad.
Ik deed netjes het werk wat ik moest doen. Ik haalde per dag duizenden glazen op. Ik deed mijn nachtdiensten zonder klagen.
Maar elke minuut die ik vrij had koos ik ervoor om mijzelf te ontwikkelen. Ik las boeken waar ik op school nooit over hoorde. En ik schreef weer verhalen zoals vroeger. Ik maakte mijn eerste video’s.
Ik deelde wat ik tegenkwam in mijn zoektocht. Ik had iets ontdekt wat ik zo graag wilde delen. Zo begonnen de eerste vormen van leventje te ontstaan.
De ondernemer in mij was weer los.
Miljoenen glazen halen verder was uiteindelijk de tijd daar om terug naar Nederland te gaan. Ik had mijn tijd volbracht. En zelfs succesvol afgesloten met een 10 voor mijn studie.
En nee, mijn leven was niet opeens een magisch verhaal vanaf toen. Maar er was wel één belangrijk ding veranderd:
Ik had een nieuwe mindset meegenomen.
Niet langer legde ik de verantwoordelijkheid buiten mezelf. Ik bewandelde mijn eigen pad. Ja ik wilde mijn studie afmaken. Maar de meeste van mijn aandacht ging naar onderdelen buiten mijn studie:
- Ik las honderden boeken over zelfontwikkeling
- Begon met mijn eerste bedrijven (die leerzaam faalden)
- Ik meldde mij aan bij de grootste politieke jongerenorganisatie, waar ik regionaal voorzitter werd
- En….. ik begon met Leventje
Ik kwam voor het eerst in contact met hele andere mensen.
Met de afwijkers.
De 1%.
Daardoor kon ik opeens kiezen tussen banen. Via een inmiddels goede vriend kwam ik terecht bij een van de meest bijzondere bedrijven van Nederland.
Al snel groeide ik daar door. Ik werd consultant. Ik gaf de grootste bedrijven van Nederland advies. Maar de ondernemer in mij wilde vrijheid.
Dus zegde ik mijn goede baan op. Met maar één maandsalaris op de bank. Maar ik wist waar ik op kon terugvallen.
Op mijn mindset en manier van leven waarmee ik begon in Australië.
En hoe pakte het uit om mijn baan op jonge leeftijd op te zeggen?
Nou…. mijn leven vandaag de dag is ongeveer zo:
- Ik heb een eigen bedrijf waarmee ik werk voor de grootste bedrijven van Nederland. En mag samenwerken met de top van het bedrijfsleven.
- Ik heb een netwerk van geweldige mensen, succesvolle ondernemers en heb vele bekende afwijkers mogen ontmoeten.
- Ik bereik dagelijks duizenden mensen met de woorden die ik online deel via Leventje
Dat zeg ik niet om te vertellen dat ik fantastisch ben. Nee, ik zeg dit omdat ik je wil laten zien wat er mogelijk is als je verantwoordelijkheid neemt en andere keuzes durft te maken. Wat er mogelijk is als je kiest voor de afwijkers. Als je kiest voor de 1%.
De 1% van de acties die zorgen voor 99% van de resultaten.
De 1% dagelijkse kleine verbetering die zorgt voor de complete verandering.
De 1% van de mensen die hun eigen pad bewandelen.
En dat ‘geheim’ van die 1% wil ik neerzetten met Leventje. Ik wil iedereen het platform bieden wat mijn jongere ik nodig had. En wat ik eerlijk gezegd nog steeds nodig heb.
Die mensen die klaar zijn met ‘het pad’. Maar ook niet geloven in de magische bullshit van de goeroes die gouden bergen geloven waar ze vooral zelf rijk van worden.
Nee ik wil de ideeën en mensen bij elkaar brengen die zoeken naar de 1% die wél werkt.
En als jij dat zoekt.
Dan zoek ik jou.